✒ Καζαντζάκης – Λαμπρίδη: Μία τριακονταετής επιστολογαφία 1927-1957
Αλληλογραφία – Παλιό Φάληρο – Αίγινα
Η αλληλογραφία της Έλλης Λαμπρίδη με τον Νίκο Καζαντζάκη είναι ένας μακροχρόνιος διάλογος ανάμεσα σε δύο εξέχουσες φυσιογνωμίες της ελληνικής διανόησης. Είναι συγχρόνως ένας διάλογος ανάμεσα σε δύο ανθρώπους που αγαπήθηκαν, ένιωσαν βαθιά φιλία ο ένας για τον άλλο και είχαν στενή σχέση και πνευματική επικοινωνία. Το ευρύ χρονολογικό πλαίσιο μέσα στο οποίο κινούνται οι επιστολές που έχουμε στα χέρια μας (1927-1957) φωτίζει τη ζωή τους, τη σχέση τους, την πορεία τους, τις συνθήκες παραγωγής του δημιουργικού τους έργου. Συγχρόνως αποκαλύπτει τη διαρκή επαφή τους με τα πνευματικά, καλλιτεχνικά και ιδεολογικά κινήματα, καθώς τόσο ο Καζαντζάκης όσο και η Λαμπρίδη είχαν σε όλη τους τη ζωή έντονη παρουσία σε ό,τι συνέβαινε στην εποχή τους.
✒Info book Εκδότης: Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης 2018, σελ. 485
Στην περιοχή της Ομόνοιας, στην οδό Πειραιώς λίγο μετά τις αρχές της, βρισκόταν παλιά το Ωδείο Αθηνών – σε μια περιοχή με παλιά νεοκλασικά κτίρια, πριν μετεγκατασταθεί πολύ αργότερα, στο κτίριο επί της Ρηγίλλης και Β. Γεωργίου Β΄.
Ο Μουσικός και Δραματικός Σύλλογος ‘Ωδείον Αθηνών – 1871 ιδρύθηκε τον Ιούνιο του 1871. Στο πρώτο καταστατικό του Συλλόγου καθορίζονταν ως σκοποί του η σύσταση Ωδείου, η συγκρότηση θεάτρου και η κατάρτιση δραματολογίου, η αποστολή υποτρόφων στο εξωτερικό, η απονομή βραβείων και η εκτέλεση συναυλιών και παραστάσεων, ενώ ο αμιγώς κοινωφελής χαρακτήρας που προσέδωσαν στο Σύλλογο τα ιδρυτικά του μέλη διατηρείται αναλλοίωτος μέχρι σήμερα.
Από τότε μέχρι και σήμερα, το Ωδείο Αθηνών εκπαίδευσε γενιές καλλιτεχνών παρακολουθώντας βήμα προς βήμα όλα τα επεισόδια της ταραχώδους ιστορίας της νεότερης Ελλάδας.
Ωδείο Αθηνών 1900
Από τις σχολές του πέρασαν ως μαθητές ή ως δάσκαλοι προσωπικότητες διεθνούς εμβέλειας που τίμησαν την τέχνη τους και την Ελλάδα, όπως ο Σπύρος Σαμάρας, ο Δημήτρης Μητρόπουλος, ο Νίκος Σκαλκώτας, η Μαρία Κάλλας, η Τζίνα Μπαχάουερ, η Αλεξάνδρα Τριάντη, ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Λουκάς Καρυτινός, ο Δημήτρης Σγούρος και πολλοί άλλοι. Εδώ εκπαιδεύτηκε επίσης πλήθος άξιων μουσικών που στελέχωσαν τις συμφωνικές ορχήστρες της χώρας, ενώ η ίδια η σημερινή Κρατική Ορχήστρα Αθηνών αποτελεί την ιστορική μετεξέλιξη της Συμφωνικής Ορχήστρας του Ωδείου Αθηνών. Σημαντική υπήρξε η ιστορική συμβολή του Ωδείου Αθηνών στη διδασκαλία και καλλιέργεια της Βυζαντινής μουσικής, μέσα από την ίδρυση, το 1903, της Σχολής Βυζαντινής Εκκλησιαστικής Μουσικής, με σκοπό τη διάδοση και ανάπτυξη της μουσικής παράδοσης του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως στον Ελλαδικό χώρο.
Μέρες Ωδείου του Κωνσταντίνου Γαρίτση
Ανάμεσα στα γραπτά της Έλλης Λαμπρίδη ξεχωρίζει η ως τώρα ανέκδοτη λογοτεχνική αυτοβιογραφία της «Μέρες του Ωδείου», με θέμα τα εφηβικά της χρόνια 1910-1912. Ξεχωρίζει για την εκ των ένδον εικόνα της ίδιας, αλλά και ενός ολόκληρου κόσμου: της αστικής Αθήνας των αρχών του 20ού αιώνα.
Το Ωδείο Αθηνών – ο χώρος, τα μαθήματα, οι δάσκαλοι, οι συμμαθητές-είναι το κεντρικό σκηνικό· κάποτε πάλι η δράση μας μεταφέρει στο Γυμνάσιο, την οικογενειακή ζωή, το Πανεπιστήμιο. Οι ήρωες είναι καθημερινοί άνθρωποι αλλά και ιστορικές προσωπικότητες – όπως ο συμφοιτητής της πρωταγωνίστριας Έλλης, Γιάννης Μηλιάδης, ο οικογενειακός φίλος Στέφανος Δραγούμης, τότε πρωθυπουργός, ή ο συμμαθητής της στο Ωδείο Δημήτρης Μητρόπουλος – συνθέτης, διευθυντής ορχήστρας κατόπιν διεθνούς αναγνώρισης.
Το βιβλίο του Κωνσταντίνου Γαρίτση – Το πορτρέτο ενός κόσμου – Μέρες του Ωδείου /Αυτοβιογραφία βασισμένη στα γραπτά της Έλλης Λαμπρίδη, (1898-1970) είναι έκδοση της Ακαδημίας Αθηνών του 2019 /Βιβλιοθήκη Έλλη Λαμπρίδη – Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών.
Έλλη Λαμπρίδη: Σύντομο Βιογραφικό
Η Έλλη Λαμπρίδη γεννήθηκε στην Αθήνα στις 22 Ιανουαρίου 1898 από πατέρα Ηπειρώτη, τον δικηγόρο και γερουσιαστή Ιωάννη Λαμπρίδη, γνωστό από τους δημοσιογραφικούς αγώνες του για την απελευθέρωση της Ηπείρου. Η μητέρα της ήταν Αθηναία, με καταγωγή από τη Μυτιλήνη. Σπούδασε στην Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και στο Πανεπιστήμιο της Ζυρίχης, από όπου πήρε το διδακτορικό της δίπλωμα το 1919 με διατριβή για τις γνωσιο-θεωρητικές αρχές του Αριστοτέλη. Παράλληλα με τις Ακαδημαϊκές δραστηριότητες σε Κωνσταντινούπολη, Αθήνα σαν εκπαιδευτικός, η Έλλη Λαμπρίδη ασχολήθηκε ενεργά και με την πολιτική ενώ της αφαιρέθηκε δύο φορές το διαβατήριο.
Αλληλογραφία με τη Μουντίτα Νίκος Καζαντζάκης – Έλλη Λαμπρίδη
Η Έλλη είχε συνδεθεί με το Νίκο Καζαντζάκη νεαρή στη Ζυρίχη όπου είχε πάει για σπουδές και όπου εκπόνησε τη διδακτορική της διατριβή. Με τον Καζαντζάκη είχε αλληλογραφία έκτοτε για μεγάλο διάστημα και εκείνος υπήρξε ο άνδρας που αγάπησε πραγματικά στη ζωή της. Όμως τελικά ο Καζαντζάκης παντρεύτηκε την Ελένη Σαμίου (μετά το χωρισμό του από τη Γαλάτεια Αλεξίου).
Η αλληλογραφία της Έλλης Λαμπρίδη με τον Νίκο Καζαντζάκη είναι ένας μακροχρόνιος διάλογος ανάμεσα σε δύο εξέχουσες φυσιογνωμίες της ελληνικής διανόησης. Είναι συγχρόνως ένας διάλογος ανάμεσα σε δύο ανθρώπους που αγαπήθηκαν, ένιωσαν βαθιά φιλία ο ένας για τον άλλο και είχαν στενή σχέση και πνευματική επικοινωνία. Το ευρύ χρονολογικό πλαίσιο μέσα στο οποίο κινούνται οι επιστολές που έχουμε στα χέρια μας (1927-1957) φωτίζει τη ζωή τους, τη σχέση τους, την πορεία τους, τις συνθήκες παραγωγής του δημιουργικού τους έργου. Συγχρόνως αποκαλύπτει τη διαρκή επαφή τους με τα πνευματικά, καλλιτεχνικά και ιδεολογικά κινήματα, καθώς τόσο ο Καζαντζάκης όσο και η Λαμπρίδη είχαν σε όλη τους τη ζωή έντονη παρουσία σε ό,τι συνέβαινε στην εποχή τους.
Αλληλογραφία Έλλη Λαμπρίδη Νίκος Καζαντζάκης
Η αλληλογραφία τους (Αλληλογραφία με τη Μουντίτα 1927-1957) εκδόθηκε σε βιβλίο με τον τίτλο «Γράμματα στη Μουντίτα» με επιμέλεια της ανιψιάς της Γιολάντας Χατζή – όπου Μουντίτα είναι το χαϊδευτικό που της είχε δώσει ο Καζαντζάκης. Έκδοση ΜΙΕΤ (Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης). Η κόρη της Έλλης Λαμπρίδη σκοτώθηκε στα Δεκεμβριανά από έκρηξη όλμου των Άγγλων. Περισσότερα για τη λογία Έλλη Λαμπρίδη εδώ
Casta Diva Αγνή Θεά αναφέρεται στη Σελήνη (Ωδή στη Σελήνη)
Το σκόρδο εκτός από το ότι δίνει σούπερ γεύση στα φαγητά ή στις σαλάτες έχει πάμπολες θεραπευτικές ιδιότητες. Και γεύση προσδίδει λοιπόν και πρόληψη ή θεραπεία παρέχει.
Allium Sativum
Σκόρδο Ευεργετικές ιδιότητες: Τα συστατικά του αιθέριου ελαίου του, έχουν έντονη αντισηπτική και αντιβιοτική δράση κι έτσι, το σκόρδο είναι εξαιρετικά αποτελεσματικό σε διάφορες μολύνσεις, όπως η δυσεντερία. Έρευνες απέδειξαν την αποτελεσματικότητά του στη ρύθμιση της πίεσης του αίματος και των επιπέδων των λιπιδίων σ’ αυτό. Ευεργετικό στις περιπτώσεις γρίπης, κρυολογήματος, ωτίτιδας, καταρροής και γενικά στις μολύνσεις του αναπνευστικού όπως η χρόνια βρογχίτιδα και το βρογχικό άσθμα.
Είναι εύπεπτο, ελαττώνει τον τυμπανισμό βοηθά στην απαλλαγή των εντέρων από τα παράσιτα και θεωρείται χολαγωγό και διουρητικό. Ενισχύει την ανάπτυξη της φυσικής χλωρίδας, ενώ ταυτόχρονα σκοτώνει τους παθογόνους μικροοργανισμούς. Είναι τονωτικό και βοηθά στην ταχύτερη ανάρρωση από λοιμώξεις, αποτρέποντας ταυτόχρονα τις δυσάρεστες παρενέργειες. Προλαμβάνει τον καρκίνο του στομάχου, του οισοφάγου και του παχέος εντέρου.
Μια από τις καταστάσεις στις οποίες η κατανάλωση σκόρδου φέρνει την ταχύτερη και πιο καταφανή βελτίωση είναι η υπέρταση ή η υψηλή αρτηριακή πίεση. Το σκόρδο σύμφωνα με τον Δρ. Πιοτρόφσκι, έχει μια διασταλτική επίδραση στα αιμοφόρα αγγεία και κατά συνέπεια διευκολύνει την κυκλοφορία του αίματος.
Το σκόρδο και το κρεμμύδι επίσης, έχουν προφυλακτική επίδραση στην ανάπτυξη της αρτηριοσκλήρυνσης και την επακόλουθη υψηλή αρτηριακή πίεση και τις καρδιοπάθειες. Αντιμετωπίζει αποτελεσματικά τη χοληστερίνη και τα τριγλυκερίδια, τα οποία προκαλούν καρδιοπάθειες και καρδιακές προσβολές. Σε μελέτες και πειράματα που έγιναν σε ανθρώπους και ζώα αποδείχθηκε ότι το σκόρδο είναι από τις λίγες φυσικές και αβλαβείς ουσίες που είναι αποτελεσματικές στη θεραπεία του διαβήτη, δηλαδή της παρουσίας υψηλού ποσοστού σακχάρου στο αίμα. Είναι εξαίρετο αποτοξινωτικό, βελτιώνει το γενικό μεταβολισμό και έχει διεγερτική επίδραση στο συκώτι, το νευρικό σύστημα και την κυκλοφορία του αίματος.
Ευεργετικές Ιδιότητες του Σκόρδου & Κρεμμυδιού – Συνοπτικά
Λόγω των αντιοξειδωτικών που περιέχει πιστεύεται ότι διαθέτει ισχυρή αντιγηραντική δράση και ότι προάγει τη μακροζωία. Συμβάλλει στη μείωση των επιπέδων σακχάρου στο αίμα. Κατά της αρθρίτιδας και του τυφοειδούς πυρετού, της πλευρίτιδας, φαρυγγίτιδας και λαρυγγίτιδας. Κατά της φυματίωσης και του κοκίτη. Βελτιώνει την υγεία των οστών. Δυναμώνει τα νεύρα και την καρδιά και δρα κατά της αρτηριοσκλήρυνσης. Σαν κατάπλασμα είναι ωφέλιμο κατά των ρευματικών και νευρικών πόνων. Ενεργεί επίσης, επανορθωτικά, στους ιστούς ορισμένων ελκών. Βοηθά στη θεραπεία πυορροουσών πληγών. Φαίνεται ότι προστατεύει από το έλκος του στομάχου και καταπολεμά το ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού, εξαιτίας της ισχυρής αντιμικροβιακής του δράσης.
Έχει αντιβιοτική δράση για το γαστρεντερικό σύστημα, δρώντας ενάντια σε ιούς, βακτήρια και παράσιτα του πεπτικού συστήματος όπως του οξύουρου. Εξωτερικά, έχει χρησιμοποιηθεί για τη θεραπεία της τριχοφυτίας. Προλαμβάνει τη νόσο του Αλτσχάιμερ και άλλες εκφυλιστικές παθήσεις όπως είναι η άνοια. Καθαρίζει και αποτοξινώνει το αίμα. Ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα. Κατά της κόπωσης, βελτιώνει τη σωματική και την πνευματική απόδοση. Συμβάλλει στην καλή λειτουργία του ήπατος. Καθαρίζει τους πνεύμονες. Μειώνει τα επίπεδα του ουρικού οξέος που μπορεί να οδηγήσουν σε ουρική αρθρίτιδα και ρευματισμούς. Ηρεμεί το νευρικό σύστημα και μειώνει το άγχος.Αυξάνει την όρεξη, τη δύναμη, την ενέργεια και τη λίμπιντο.
Σκόρδο και Ιστορία
Άλλιον κοινώς Σκόρδο Το σκόρδο χρησιμοποιείται από τους ανθρώπους εδώ και πάνω από 5.000 χρόνια. Ο Διοσκουρίδης το αναφέρει ως “ελαφόβοσκον” και θεωρούσε ότι το σκόρδο “βιβρωσκόμενον έλμινθας πλατείας εξάγει”. Ο Ηρόδοτος το μνημονεύει ως καλλιεργούμενο και χρησιμοποιούμενο στη Σκυθία και την Αίγυπτο ενώ συχνά το αναφέρει και ο Αριστοφάνης. Έχει αναφερθεί ότι το χρησιμοποιούσε και ο Αριστοτέλης.
Ο Ρωμαίος συγγραφέας Πλίνιος το περιέγραψε σαν το φάρμακο για 61 προβλήματα υγείας. Στην αρχαία Ινδία και Κίνα, οι γιατροί το χορηγούσαν συχνά σε ανθρώπους που έπασχαν από διάφορες ασθένειες. Από σανσκριτικές καταγραφές βρέθηκε ότι χρήση του σκόρδου γινόταν από το 3.000 π.Χ περίπου. Οι Σουμέριοι το χρησιμοποιούσαν εκτός από τη διατροφή τους, σε θρησκευτικές τελετές και σαν φάρμακο, περίπου από το 4.000 π.Χ. Ο αιγυπτιακός ιατρικός πάπυρος The Codex Ebers όπου χρονολογείται περίπου στο 1500 π.Χ. αναφέρει 24 συνταγές με βάση το σκόρδο για πονοκέφαλους, πονόλαιμο και σωματική αδυναμία.
Η πρώτη απεργία που έγινε στην Αίγυπτο στο τέλος της 20ής δυναστείας, δηλαδή περίπου 3500 χρόνια πριν, ήταν όταν ο Φαραώ Ραμσής Γ’ διέκοψε την παροχή σκόρδων στους εργάτες που κατασκεύαζαν τις πυραμίδες. Στα αρχαία χρόνια, επίσης, χρησιμοποιούσαν το σκόρδο σαν φυλακτό, για να προφυλάσσονται από τους δαίμονες, τους βρικόλακες και τη βασκανία. Πίστευαν ότι το σκόρδο διαθέτει μαγικές δυνάμεις και συνήθιζαν να κρεμούν πλεξούδες από σκόρδα στα σπίτια και στα χωράφια τους, για να κρατούν μακριά τα κακά πνεύματα αλλά και για να αποτρέπουν το «κακό μάτι» ή «μάτιασμα».
Από την αρχαιότητα ακόμη, χρησιμοποιούσαν το σκόρδο στην παρασκευή εδεσμάτων, καθώς ταιριάζει με κρέατα, λαχανικά αλλά και με ψάρι ενώ αρωμάτιζαν με αυτό – βούτυρο, ξίδι και αλάτι (σκορδάλατo). Για να απολαμβάνουμε το σκόρδο χωρίς να φοβόμαστε την έντονη οσμή που αυτό αφήνει στο στόμα, πρέπει να αφαιρούμε την πράσινη φύτρα του. Ακόμη, μετά το φαγητό μασάμε λίγα φύλλα φρέσκου μαϊντανού, δυόσμου ή κόκκους καφέ. Για τις μικροβιακές λοιμώξεις, συνδυάζεται καλά με την Εχινάκεια. Η Εθνική Ιατρική Βιβλιοθήκη του Μέριλαντ περιέχει περίπου 125 επιστημονικές εκθέσεις σχετικές με το σκόρδο, δημοσιευμένες από το 1983.
Οι Ολυμπιονίκες στην αρχαία Ελλάδα έτρωγαν σκόρδο πριν από κάθε αγώνα. Ο Δρ Άλμπερτ Σβάιτσερ χρησιμοποιούσε σκόρδο για να θεραπεύσει στην Αφρική αμοιβαία δυσεντερία και σαν αντισηπτικό ώστε να παρεμποδίσει την γάγγραινα στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. O πρώτος που σημείωσε την αντιβιοτική δράση του σκόρδου ήταν ο Λουί Παστέρ το 1858. Στην αρχαιότητα απαγόρευαν την είσοδο σε θέατρα ή συναθροίσεις σε όσους είχαν φάει σκόρδο. Αντί να φάτε τις σκελίδες του σκόρδου ολόκληρες, είναι προτιμότερο να τις ψιλοκόψετε ή να τις χτυπήσετε στο γουδί προτού τις καταναλώσετε, σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση «Journal of Agricultural and Food Chemistry». Με αυτό τον τρόπο, απελευθερώνονται και γίνονται πιο δραστικές οι ευεργετικές ουσίες του.
Σκελίδες Σκόρδου
Κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι Βρετανοί γιατροί που θεράπευαν τα τραύματα της μάχης με σκόρδο ανέφεραν πλήρη επιτυχία σε περιπτώσεις σηπτικής δηλητηρίασης και γάγγραινας και ονομάστηκε από την κυβέρνηση της Ρωσίας, ρωσική πενικιλίνη όταν ξέμεινε από αντιβιοτικά.
Σκόρδο και Ιατρική Παράδοση: Πρόσφατες μελέτες έχουν δείξει ότι η κατανάλωση 4 σκελίδων σκόρδου την ημέρα, μπορεί να βοηθήσει στην πρόληψη ποικίλων ασθενειών. Μελέτες που διεξήχθησαν σε εργαζόμενους που είχαν εκτεθεί σε μόλυβδο π.χ. εργάζονταν σε ένα εργοστάσιο μπαταριών, αποκάλυψε ότι η κατανάλωση σκόρδου κατάφερε να μειώσει το ποσοστό των βαρέων μετάλλων στον οργανισμό τους, μέχρι και 20%. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα λιγότερους πονοκεφάλους και λιγότερες απουσίες λόγω ασθενείας.
Στην αρχή του αιώνα οι αλοιφές, οι κομπρέσες και τα εισπνεόμενα φάρμακα από σκόρδο ήταν το πλέον προτιμότερο φάρμακο κατά της φυματίωσης. Τρεις σκελίδες σκόρδου την ημέρα μπορούν να μειώσουν τα επίπεδα της χοληστερόλης κατά 10-15%. Μια μελέτη που δημοσιεύτηκε στο ιατρικό περιοδικό «Nutrition and Cancer» το 2010 έδειξε ότι η αλισίνη που περιέχεται στις φρέσκες σκελίδες σκόρδου μπορεί να εξοντώσει τα καρκινικά κύτταρα του παχέος εντέρου.
Επιπλέον, μια ανάλυση που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Leukemia Research» ανέφερε ότι η αλισίνη μπορεί να καταστρέψει καρκινικά κύτταρα στο μαστό, την ουροδόχο κύστη, το παχύ έντερο, το ήπαρ, τον προστάτη, το λεμφικό σύστημα και το δέρμα. Ερευνητές από το Κέντρο Έρευνας για τα Οφέλη του Σκόρδου στη Βρετανία διαπίστωσαν ότι οι εθελοντές που λάμβαναν συμπλήρωμα αλισίνης ημερησίως για 90 ημέρες είχαν σχεδόν 3 φορές λιγότερες πιθανότητες να αρρωστήσουν από κρυολόγημα το χειμώνα σε σύγκριση με τους συμμετέχοντες που λάμβαναν εικονικό φάρμακο. Σύμφωνα με το αμερικανικό περιοδικό «Natural History», για να φύγει η μυρωδιά του σκόρδου από τα χέρια, μπορούμε να τα καθαρίσουμε με λεμόνι ή τα πλένουμε με κρύο νερό, τρίβοντάς τα συνέχεια με αλάτι, ενώ στο τέλος τα ξεπλένουμε με χλιαρό νερό και σαπούνι.
Το ποώδες φυτό Σκόρδο:
Σκόρδο – ποώδες φυτό
Το σκόρδο (garlic αγγλιστί /aioli γαλλιστί) είναι μονοετές ή και πολυετές, ποώδες φυτό που κατάγεται από τις Ινδίες ή τις χώρες της Κεντρικής Ασίας αλλά η καλλιέργειά του είναι γενικευμένη σε όλο τον κόσμο και δεν λείπει από κανένα σπίτι, καθώς χρησιμοποιείται ευρύτατα και κυρίως στην ελληνική, τη μεσογειακή και την ανατολίτικη κουζίνα, για να προσδώσει στα φαγητά τη χαρακτηριστική έντονη γεύση του. Είναι βολβώδες φυτό, με ύψος που δεν ξεπερνά τα 50 εκατοστά, με ένα ανθοφόρο στέλεχος. Ο βολβός του αποτελείται από πολλές σκελίδες που περιβάλλονται με μια κοινή μεμβράνη. Τα φύλλα του είναι σκληρά και επίπεδα μέχρι 1 εκατοστό πλάτος και 15 εκατοστά μήκος. Ο ανθοφόρος βλαστός φέρει ένα σκιάδιο από ροδόλευκα προς πρασινωπά άνθη.
Στις αρχές της άνοιξης, τον Απρίλιο, οι σκελίδες του φυτεύονται σε καλά προετοιμασμένο και στεγνό έδαφος, σε βάθος 15-20 εκατοστά, καθώς το σκόρδο πολλαπλασιάζεται με τους βολβούς του. Οι ανθοφόροι άξονες δεν έχουν σπόρια αλλά μερικές φορές φέρουν μικρούς βολβούς που επίσης χρησιμοποιούνται στον πολλαπλασιασμό του. Οι ανθοφόροι άξονες αναπτύσσονται φέροντας μερικές φορές μικρά βολβίδια, τα οποία χρησιμοποιούνται ως ετήσιο φυτό. Η συλλογή γίνεται στις αρχές καλοκαιριού, τον Ιούνιο – Αύγουστο όταν μαραίνονται τα φύλλα.
Τα σκόρδα ξεριζώνονται, αφήνονται να μαραθούν και στη συνέχεια γίνονται αρμαθιές (πλεξούδες) για να διατηρηθούν για μακρά χρονικά διαστήματα και στέλνονται στην αγορά. Το χρησιμοποιούμενο μέρος του είναι ο φρέσκος βολβός, σπάνια αποξηραμένος.
Garlic Plantations, Greece
Στην Ελλάδα καλλιεργείται από τα αρχαία χρόνια. Σήμερα, καλλιεργούνται περί τα 30.000 στρέμματα και η ετήσια παραγωγή φτάνει τους 18.000 τόνους με κυριότερες περιοχές παραγωγής τη Μακεδονία, τη Θράκη και τον Πλατύκαμπο της Λάρισας. Οι σπουδαιότερες ποικιλίες που καλλιεργούνται στην Ελλάδα, είναι τα άσπρα (Θράκης (παραγωγός Μυρτσίδης) και Τριπόλεως), οι γίγαντες και τα κοινά.
Προφυλάξεις: Η κατανάλωση του σκόρδου πρέπει να γίνεται με μέτρο για να αποφευχθούν πολλές ανεπιθύμητες παρενέργειες στον οργανισμό.
Το Flan είναι ένα είδος γαλατόπιτας. Είναι πολύ νόστιμο και εύκολο σχετικά στην παρασκευή του. Αν αγοράσεις έτοιμη τη βάση που είναι ζύμη σφολιάτα, δεν απομένει παρά να ετοιμάσεις τη γέμιση της κρέμας.
Ψώνια
1 φύλλο σφολιάτας
Γάλα
αυγά
βανίλιες
κρέμα γάλακτος (1 μικρό)
αλεύρι
κορν-φλάουερ
ζάχαρη άχνη
Υλικά:
1 φύλλο σφολιάτας
1 λίτρο γάλα ελαφρύ
200 γρ κρέμα γάλακτος
5 αυγά
150 γρ ζάχαρη άχνη
2 κ.σ. βανίλιας πούδρα ή 1 μασουράκι
50 γρ αλεύρι
50 γρ Maizena (κορν-φλάουερ)
Κρέμα – Παρασκευή: Σε μια κατσαρόλα αδειάζεις το γάλα, προσθέτεις την κρέμα γάλακτος, τις βανίλιες, αφήνεις να πάρουν βράση (εννοείται σε χαμηλή φωτιά) ανακατεύοντας συνεχώς με το σύρμα (φουέ). Αποσύρεις απ’ το μάτι – εντωμεταξύ σ’ ένα άλλο μπολ, έχεις χτυπήσει τα αυγά με τη ζάχαρη προσθέτοντας το αλεύρι, το κόρν-φλάουερ, ανακατεύοντας συνεχώς.
Με την βαθειά κουτάλα προσθέτεις μερικές δόσεις απ’ το ζεστό γάλα στο παραπάνω μείγμα, κατόπιν αδειάζεις σε όλο το γάλα με την κρέμα – να βράσουν τα υλικά μαζί ανακατεύοντας συνεχώς με το σύρμα, για μερικά λεπτά – σε χαμηλή φωτιά πάντα, ώσπου να πήξει η κρέμα.
Αποσύρεις από το μάτι, περιμένοντας την κρέμα να κρυώσει κάπως και την αδειάσεις επάνω στην ήδη τρυπημένη μ’ ένα πιρούνι σφολιάτα ισιώνοντας με μια σπάτουλα την επιφάνεια, βάζεις τη φόρμα στον ήδη θερμασμένο φούρνο, να ψηθεί για 40΄στους 180 o. Τοποθετείς αργότερα για φύλαξη, στο ψυγείο.
Αυτό το γλυκό – (μεταξύ γλυκού και φαγητού), τρώγεται και κρύο και ζεστό – παραμένοντας πάντα το ίδιο νόστιμο.
Νυχτερέμι 