✒ Καζαντζάκης – Λαμπρίδη: Μία τριακονταετής επιστολογαφία 1927-1957
Αλληλογραφία – Παλιό Φάληρο – Αίγινα
Η αλληλογραφία της Έλλης Λαμπρίδη με τον Νίκο Καζαντζάκη είναι ένας μακροχρόνιος διάλογος ανάμεσα σε δύο εξέχουσες φυσιογνωμίες της ελληνικής διανόησης. Είναι συγχρόνως ένας διάλογος ανάμεσα σε δύο ανθρώπους που αγαπήθηκαν, ένιωσαν βαθιά φιλία ο ένας για τον άλλο και είχαν στενή σχέση και πνευματική επικοινωνία. Το ευρύ χρονολογικό πλαίσιο μέσα στο οποίο κινούνται οι επιστολές που έχουμε στα χέρια μας (1927-1957) φωτίζει τη ζωή τους, τη σχέση τους, την πορεία τους, τις συνθήκες παραγωγής του δημιουργικού τους έργου. Συγχρόνως αποκαλύπτει τη διαρκή επαφή τους με τα πνευματικά, καλλιτεχνικά και ιδεολογικά κινήματα, καθώς τόσο ο Καζαντζάκης όσο και η Λαμπρίδη είχαν σε όλη τους τη ζωή έντονη παρουσία σε ό,τι συνέβαινε στην εποχή τους.
✒Info book Εκδότης: Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης 2018, σελ. 485
Η Λουίζ βρίσκεται στην Ινδία, στο πολυτελές ξενοδοχείο Ταζ Μαχάλ μαζί με τους γονείς της λόγω της δουλειάς του πατέρα της που έχει μετατεθεί στη Βομβάη. Οι μέρες περνούν με βόλτες στην πόλη, στους πολύβουους δρόμους με τα μαγαζιά των μικροπωλητών, στις όχθες του Γάγγη με τον κόσμο να περπατά – κάθε λογής περιπατητές μαζί με κάποιους πιστούς λουόμενους, στο ιερό ποτάμι.
Το δωμάτιο όπου περνά της ώρες της είναι τεράστιο, με πολυτελή διάκοσμο και ένα παράθυρο όπου σκύβει να κοιτάξει την κίνηση στο δρόμο. Θα έμεναν κάποιες μέρες ώσπου να πάνε στο διαμέρισμα όπου είχαν νοικιάσει για δύο χρόνια – τόσο θα βαστούσε η παραμονή τους στην Ινδία, ενόσω η Λουίζ θα σπούδαζε σε κάποια σχολή φωτογραφία. Όμως δεν της αρέσει η πόλη και η διαμονή της εκεί – ένα αόριστο κακό προαίσθημα για το τι έμελλε να ακολουθήσει;
Taj Mahal – 29/11/2008
Πράγματι το μήνα της άφιξης τους έγιναν μια σειρά τρομοκρατικών επιθέσεων στην Ινδία και μία από αυτές στόχο είχε το ξενοδοχείο όπου διέμεναν – το 5άστερο μεγαλοπρεπές Ταζ δίπλα στη Πύλη του Γάγγη. Η κόλαση του εγκλωβισμού στο δωμάτιο της, η πυρκαγιά που ακολούθησε οι εκρήξεις, οι σκοτωμοί των ενοίκων, οι όμηροι στο εστιατόριο. Εκείνο το βράδυ η Λουίζ είχε μείνει μόνη στο δωμάτιο της με σκοπό να δει ένα έργο στο DVD το «Χιροσίμα Αγάπη μου», να διαβάσει ένα βιβλίο λέει στη μητέρα της καθώς της έλεγε να πάει μαζί τους που θα έβγαιναν έξω.
Taj Mahal – Βομβάη
Taj Mahal – Η ταινία
Τίτλος: Taj Mahal (Τρομοκρατική Επίθεση)
Σηνοθεσία Nicolas Saada
Πρωταγωνιστούν: Stacy Martin, Louis-Do de Lencquesaing, Gina McKee
Έτος 2015
Είδος θρίλερ, Αληθινά γεγονότα
Διάρκεια: 91΄
Τιμητικές διακρίσεις: Φεστιβάλ Βενετίας Τμήμα «Ορίζοντες»: καλύτερη ταινία
Η τρομοκρατική επίθεση έλαβε χώρα το Νοέμβριο του 2008 με στόχο δύο ξενοδοχεία με τουρίστες ένα από αυτά το Ταζ Μαχάλ την ώρα που ήταν γεμάτο το εστιατόριο από ανθρώπους, έναν επιβατικό σταθμό, καθώς και ένα νοσοκομείο. Οι τρομοκράτες ήρθαν στο σημείο με βάρκα. Στο Ταζ Μαχάλ έπιασαν ομήρους, έριχναν χειροβομβίδες, έβαλαν φωτιά από τη ταράτσα όπου είχαν ανεβεί περνώντας και σκοτώνοντας στους διαδρόμους των ορόφων. Έχασαν τη ζωή τους πάνω από 100 άτομα κατά τη τρομοκρατική επίθεση στο ξενοδοχείο μαζί με υπαλλήλους που έκαναν τα πάντα να σώσουν τους απειλούμενους από την επίθεση και τη φωτιά που ξέσπασε μετά στο κτίριο.
Ο Αφγανικός κινηματογράφος βρισκόταν σε μια εποχή ανάπτυξης όταν η χώρα έπεσε στα χέρια των Ταλιμπάν. Σκηνοθέτες σημερινοί, οι Αμπντούλ Λατίφ Αχμαντί (Abdoul Latif Ahmadi), Σαϊντ Οροκσάι (Saed Orokzai), Ατίκ Ραχιμί (Atiq Rahimi), Σιντίκ Μπαρμάκ (Siddik Barmaq), Άλκα & Ρόγια Σαντάτ (Alka & Roya Sadat), κ. ά αλλά και σκηνοθέτες που είδαν τις μπομπίνες απ’ τις ταινίες τους να καταστρέφονται – όσες τελικά δεν μπόρεσαν να περισώσουν. Πρόκειται για τα πέντε ημιτελή έργα που δεν πρόλαβαν να ολοκληρώσουν οι σκηνοθέτες τους.
Ένα ντοκιμαντέρ που δείχνει την πρωτοφανή βία από τους Ταλιμπάν είναι και το «Αυτό που έμεινε ημιτελές» και αφορά στο διωγμό των κινηματογραφιστών, τις καταστροφές στο πεδίο του πολιτισμού και της κουλτούρας μιας χώρας που ήδη διέθετε σε υψηλά στάνταρντς πριν την επικράτηση του κομμουνισμού κατά τα έτη (1978-1991).
Το «ΟΣΑ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΑΝ» είναι η ιστορία πέντε ημιτελών έργων από την εποχή του Κομμουνισμού στο Αφγανιστάν και των ανθρώπων που το επιχείρησαν σε μια εποχή που τα έργα θεωρούνταν όπλα, οι σκηνοθέτες γίνονταν στόχοι και τα όνειρα εναλάσσονταν ανάλογα με τις κυβερνήσεις. Αυτή η στενά συνδεδεμένη ομάδα σκηνοθετών αγαπούσαν τόσο το σινεμά ώστε να ρισκάρουν τη ζωή τους. Ανεξάρτητα από κυβερνητικές παρεμβάσεις, λογοκρισίες, επικίνδυνες εξιστορήσεις, οπλισμένη αντίσταση και συνεχείς απειλές σύλληψης ακόμη και θανάτωσης, έφτιαξαν έργα ανατρεπτικά και κατά την ομολογία τους πάντα στην πλευρά της αλήθειας.
Και οι πέντε ταινίες – Η Επανάσταση του Απρίλη (April’s Revolution), Η Πτώση (Downfall), Το Μαύρο Διαμάντι (Black Diamond), Με λάθος τρόπο (Wrong Way) και Πράκτωρ (Agent), γυρίστηκαν πριν απαγορευτούν από το κράτος ή εγκαταλειφθούν από τους σκηνοθέτες. Το Όσα αφήσαμε ατέλειωτα (What we left unfinished), επαναφέρει λήψεις που ανακαλύφθηκαν, ενσωματώνοντας τες στη καινούργια ταινία με γυρίσματα στις παλιές τοποθεσίες, καθώς και ιστορίες πίσω από το γύρισμα, εξιστορημένες από τους σκηνοθέτες, ηθοποιούς, το προσωπικό των ταινιών. Λήψεις αρχείων, σημερινές ανασυνθέσεις, νέες φανταστικές ή αληθινές όψεις του Αφγανιστάν, αναπαράγονται στη διάρκεια του έργου, θυμίζοντας μας πως τα έθνη είναι μία διαδοχή φάσεων και οι ταινίες μπορούν να τις αναπαράγουν.
Όταν λέμε Υπερατλαντικοί προορισμοί εννοούμε βασικά μέρη της Αμερικής καθώς η Αμερική βρίσκεται στο απέναντι άκρο της Ευρώπης – μια άλλη Ήπειρος που για να τη φθάσεις πρέπει να διασχίσεις τον Ατλαντικό Ωκεανό. Το ταξίδι με πλοίο για τον διάπλου του Ατλαντικού διαρκεί μία βδομάδα ώσπου να φθάσεις στο λιμάνι της Νέας Υόρκης στις ΗΠΑ, στην εποχή μας, με τα υπερσύγχρονα κρουαζιερόπλοια από το Southampton /GB, ως λιμάνι επιβίβασης.
Ταξιδιωτικοί προορισμοί πολλοί – οι περισσότεροι λιμάνια: Στο τέλος του Βορείου Ημισφαιρίου: Miami /Florida «τέλειο μέρος» έλεγε η Γία καθώς έμεναν με τον άνδρα της το χειμώνα εκεί – είχαν καταστήματα με ρούχα, το καλοκαίρι στη Μύκονο, όπου είχαν fashion μαγαζί στα Ματογιάννια, το ίδιο και ο Ντίμης που είχε κι αυτός ενθουσιαστεί όταν πήγε: «όλο τρώνε κάτι τεράστιες μερίδες με burgers και κυκλοφορούν στα καφέ με τσάντες γεμάτες ψώνια από τα μαγαζιά», ο Κρις όπου είχε διαμέρισμα μπροστά στη θάλασσα απ’ όπου «βλέπεις στ’ ανοιχτά τις ουρές από τους καρχαρίες» έλεγε, όπου και δεν γλύτωσε από την ξαφνική ανακοπή, το Los Angeles /California όπου δεσπόζει η επιγραφή στο λόφο «Hollywood» με τα μεγάλα κινηματογραφικά studios: Columbia, Metro Goldwin Mayer, Universal – μέρη με μεγάλη τουριστική κίνηση. Από το Μαϊάμι γίνεται ο απόπλους των μεγάλων κρουαζιερόπλοιων με επικεφαλής το στόλο του Χανδρή, με προορισμό τα νησιά της Καραϊβικής /Caribbean Sea, που βρίσκονται διάσπαρτα στα ανοιχτά του Κόλπου του Μεξικού, καθώς και τον διάπλου του Αμαζονίου ποταμού. Στο σύμπλεγμα των νήσων της Καραϊβικής βρίσκεται και το νησί Μάουι (Maui Island) – 1ο νησί παγκοσμίως, με 2ο τη δική μας Σαντορίνη, στις προτιμήσεις των τουριστών παγκοσμίως.
Στη Havana /Cuba νησί στον κόλπο του Μεξικού όπου και το γνωστό μπαρ Bodeguita del Medio 🍹 Εκεί σύχναζε και ο γνωστός Αμερικανός συγγραφέας Ernest Hemingway κατά την εποχή της διαμονής του στην Κούβα.
Στις Νότιες ΗΠΑ δεν μπορεί να μην αναφερθεί η πολιτεία Memphis /Tennessee, όπου διέπρεψε ο Elvis Presley στα 50’s 60’s, όπου η πασίγνωστη κατοικία του – μουσείο σήμερα, «Graceland» που συγκεντρώνει πλήθος επισκεπτών που καταφθάνουν από το Memphis μέσω της μεγάλης λεωφόρου Elvis Presley Boulevard.
Elvis Presley That’s alright mama 1954 🎺Photo by Roly Vasquez on Pexels.com
Μετά την Κούβα και τα νησιά του Καραϊβικού πελάγους, αρχίζει το Νότιο ημισφαίριο με τις πολλές ενδιαφέρουσες πρωτεύουσες: Στις ακτές του Ειρηνικού, το Santiago /Chile απ’ όπου και ο γνωστός σκηνοθέτης της ταινίας «No» με τα γεγονότα επί χούντας Πινοσέτ, Pablo Larrain, η Lima /Peru με τη λίμνη Titicaca (2η σε έκταση λίμνη της Ν. Αμερικής) σε οροπέδιο επί της οροσειράς των Άνδεων, στα σύνορα Περού /Βολιβίας, με υψόμετρο πάνω από 3800 μ. με τα τεχνητά νησιά, όπου «για να συνέλθεις κατεβαίνοντας, χρειάζεσαι κάμποσα χάπια το ίδιο και για να ανέβεις» – διηγούνταν η Νία που πήγε την εποχή του ταξιδιού της στο Σαντιάγο όπου έμενε η κόρη της που είχε παντρευτεί Χιλιανό, τέλος η Copacabana /Bolivia που βρίσκεται στις όχθες τη λίμνης Τιτικάκα (Titicaca Lake).
Άλλη πόλη το Caracas /Venezuela: Στη Βενεζουέλα, η λίμνη Μαρακαϊμπο (Maracaibo Lake) – η μεγαλύτερη της Λατινικής Αμερικής, στο ξεκίνημα του Νοτίου ημισφαιρίου στις ακτές της Καραϊβικής, συγκεντρώνει κι αυτή πλήθος επισκεπτών καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου καθώς και η πρωτεύουσα Καράκας.
Στις ακτές του Ατλαντικού το Sao Paulo /Brazil, το Buenos Aires /Argentina με τη γνωστή από το έργο «Εβίτα», Εβίτα Περόν γυναίκα του δικτάτορα Juan Peron, που στο τέλος πια της ζωής του εξελέγη πρόεδρος – που τον διαδέχθηκε στην προεδρία, εντυπωσιάζουν με την άγρια ομορφιά των Καταρρακτών Iguasu που τους μοιράζονται Βραζιλία, Αργεντινή.
Memo-notes 🎥👨🏿🤝👨🏻
Ισπανόφωνοι Σκηνοθέτες κινηματογράφου – μία λίστα εδώ – Old Hollywood μια λίστα σκηνοθετών εδώ – Αναφερόμενα άτομα: Γία, Κρις, Ντίμης, Νία, E. Presley, Ηέμινγουεϊ, Evita Peron, P. Larrain, Augusto Pinochet
Νυχτερέμι 